Wat als...?

Een vraag die vaak, heel vaak, door mijn hoofd rond spookt.

Naar mate de verjaardag van Nicolette dichterbij kwam (vandaag alweer 3 jaar! Hoera!) stelde ik mezelf steeds meer vragen die 9 van de 10 keer begon met "wat als..?"

Wat als ik bepaalde dingen had kunnen voorkomen? Anders had kunnen doen?

Maar dat is natuurlijk allemaal makkelijk gezegd, achteraf. Achteraf gezien had ik veel stormen kunnen voorkomen ipv te trotseren, maar deze stormen hebben me wel gemaakt tot de vrouw die ik tegenwoordig ben. Nee, ik ben niet perfect. Zou ik ook nooit worden (gelukkig niet). Maar de fouten die ik gemaakt heb, daar heb ik zeker van geleerd en zou ik dan ook niet doen herhalen.

In zekere zin ben ik sinds tijden weer gelukkig. En dat terwijl er genoeg dingen nog gaande zijn, dingen die mij als moeder zijnde kwetsen. Dingen die mijn moederhart keer op keer doen breken. En dan kom ik weer terug op de titel van deze blog... Wat als dingen anders gelopen waren? Had ik Nicolette dan nog wel bij me gehad? 

Mijn dochters, Sophie en Nicolette zijn alles voor me. Ik ben in staat om voor hun door het vuur te gaan. En misschien, is dat tegelijkertijd ook mijn valkuil.

Laat ik eerlijk zijn, de situatie tussen mij en de vader van Nicolette is gewoon niet ideaal. Veel haat en nijd en in elkaars ogen niets of in ieder geval weinig goed kunnen doen en er zijn wel degelijk dingen die tot irritaties leiden. Maar we zijn dan ook niet voor niets uit elkaar en het is nu de kunst om zo goed mogelijk met elkaar door een door te kunnen voor Nicolette, want laten we wel even realistisch blijven; Nicolette heeft om dit alles niet gevraagd.

Het heeft veel tijd en moeite gekost om te staan in het leven waar ik nu sta. Mijn leven als moeder, vrouw/verloofde/vriendin, (huis)vrouw had ik me altijd heel anders voorgesteld. 

De dingen zijn de afgelopen jaren niet gelopen zoals ze hadden moeten lopen, en daar mag ik elke dag nog weer voor boeten en de eerste komende jaren daarbij. Moed houden, mijn doel(en) voor ogen houden en elke dag weer genieten van de dingen die me gelukkig maken in het leven.