My life as...

Nog even en we hebben alweer vakantie! Nou ja, Sophie... mama heeft geen vakantie, mama moet gewoon 2 dagen werken. Maar even buiten dat, toch speelt er weer de vraag "wat gaan we doen in de herfstvakantie?" Van dinsdag tot en met zondag is er bij ons in Drachten weer kermis, leuk voor een uurtje of 2 maar over het algemeen zijn we daar snel op uitgekeken gezien de kermis in Drachten elke keer weer lijkt te krimpen. Middagje naar de kinderboerderij? Mwah, komen we al zo vaak. Jaja, ik weet het... je doet het voor je kids, maar toch raakt mama er een beetje op uitgekeken (nog steeds snap ik niet dat Sophie er nog niet op uitgekeken is gezien het feit ze er sowieso al 2 keer per week i s wanneer ze op de BSO is). Bios, is een mogelijkheid, helemaal gezien het feit Sophie deze eigenlijk nog tegoed had van mij (mevrouw wou naar 'Verschrikkelijke Ikke 3' maar die dag draaide die niet meer). Zwembad, Ballorig, museum, boswandeling, koekjes/cake bakken. Okeoke, ik ben

De afgelopen weken waren slopend. Veel uren gewerkt en daarnaast ging ook mijn lichaam nog eens protesteren. Inmiddels 8 dagen geleden dat ik werd meegenomen door de ambu naar het ziekenhuis met het vermoeden van een longembolie. Shock! Vele onderzoeken + een ct scan gehad, het goede nieuws; geen longembolie. Maar wat dan wel? Tja, eigenlijk geen idee. Nu sinds een week aan de medicijnen, hopen dat het hiermee beter word en geen pijn. Tot nu werkt het in ieder geval 😅 Al met al, het gaat nu redelijk goed. Het is nou eenmaal een feit dat stress niet goed is voor een mens. Maar wie heeft er tegenwoordig geen stress? Ik hou me altijd dan wel voor dat ik een "stress vrij leven" heb, maar ik wou dat dat waar was. Stress vrij leven terwijl je je dochter inmiddels al 4 maand niet gezien hebt is simpelweg onmogelijk. Er zijn momenteel dus enorm veel dingen gaande in mijn leven. Dingen die ik momenteel niet openbaar kan en mag delen. Momenteel zijn het de kleine dingen die het

5 uur.. de eerste wekker gaat. Die van Jeffrey. Om half 6 gaat hij weg, pff kon ik dat maar zo snel opstaan en weg gaan. Ik loop met hem mee naar beneden, geef 'm een kus doe de deur weer op slot en ga gauw weer naar boven, m'n bed in. Nog een uur, dan gaat mijn wekker. Half 7.... Neeeee ik wil er niet uit, mijn bedje ligt zo lekker... ondertussen luister ik of ik al iets hoor, misschien is Sophie al wakker, of mijn ouders.. maar nee, het blijft doodstil. Nog geen 5 minuten later hoor ik dat mijn vader inmiddels ook is opgestaan en Sophie wakker maakt. De eerste schooldag weer na 6 hele weken vakantie te hebben gehad, mijn meisje gaat nu dan toch echt naar groep 3. Mama... ik vind het toch wel een beetje spannend hoor! Maar weet je mama, het gaat me wel lukken hoor Eenmaal op school aangekomen begon Sophie toch wel erg aan mama te hangen. Jas ophangen, geheel in paniek raken omdat ze de tassenbak niet kan vinden en wanneer je zegt dat haar tas ook aan de kapstok moet wor

Eindelijk eens weer wat positief nieuws! Vanaf mei werk ik als oproepkracht bij een bedrijf in Groningen, ik heb het er enorm naar mijn zin en gister is mij dan ook gevraagd of ik op 2 vaste dagen in de week wil werken, OFFCOURSE! 🎉 Én de eerst komende weken ook nog invallen voor een collega dus 5 dgn in de week (ter info; meer dan 40 uur in de week 😱) Het word de eerst komende weken dus wat passen en meten met het schoonmaakwerk wat ik ook nog heb.. maar hey, I can do this 💪 Nu hopen dat de rest van de week ook positief blijft verlopen, heb er een hard hoofd in maar voor nu blijven we nog even in de "positive mood" 😏

Afgelopen woensdag was het zo ver, die ene datum waar Sophie al wéken lang naar uitgekeken had, waar ze had de afgelopen week alleen nog maar over kon hebben; haar verjaardag! Mijn meisje, mijn hartje.. alweer 6 jaar! Sophie heeft een geweldige dag gehad, 's morgens kadotjes en daarna zijn wij (papa/opa, mama/oma, Jeffrey en ik) naar Drouwerzand geweest en 's avonds nog uit eten. Haar dag kon niet meer stuk, ze heeft een enorm fijne dag gehad. iedereen enorm bedankt voor de felicitaties!

Wat hebben wij een enorm fijn weekend gehad! Zaterdag naar attractiepark Hellendoorn geweest samen met Jeffrey en Sophie. Wat heeft die meid genoten! Zelf raakte ze er niet over uitgepraat, vooral niet over de achtbaan en de wildwaterbaan. De "over de kop" achtbaan waar mama en Jeffrey in geweest zijn was wel heel eng hoor, dus daar ben ik niet in geweest! Eenmaal terug in het hotel hebben we nog even film gekeken en daarna uit eten geweest. Sophie wou pannenkoeken, dus die heeft mevrouw gehad. Zondag ochtend zijn we na het ontbijt vertrokken naar Apeldoorn, naar Paleis het Loo. Al vond Sophie het alleen maar interessant worden toen we haar vertelden dat er ook een 'koningin Sophie' gewoond had. Dit weekend ging gewoonweg veel en veel te snel voorbij! Zo lekker, die rust.. gewoon even niks aan ons hoofd. Even niet hoeven te denken aan onze of ja mijn zorgen. Wat voelde dat fijn, om als een gezin een weekend weg te zijn.

Ik had me deze zomervakantie toch heel anders voorgesteld dan hoe het nu is. Hoe mijn dagen er momenteel uit zien; werk, werk, werk en werk. Zo heb je geen werk en zo heb je te veel werk. Begrijp het niet verkeerd, ik vind het heerlijk om te werken. Ik weet waar ik het voor doe. Maar toch vind ik het tegenover Sophie niet leuk. Dat meisje heeft vakantie maar ziet mama nauwelijks omdat mama bijna alleen maar aan het werk is, en als ik dan ergens nog een "verdwaald" uurtje of half uurtje in de avond over heb wil ik dat ene halfuurtje of uurtje toch echt even benutten om te leren voor mijn opleiding. Afgelopen zaterdag zijn mijn moeder en ik samen met Sophie naar de Sprookjeshof in Zuidlaren geweest (ook mama heeft zich hier uitgeleefd, ik kwam met een pijnlijke rug en pijnlijke benen thuis haha, spierpijn? 😉)  Zondag zijn we even gezellig met z'n 3 en de 2 honden er op uit geweest. De planning was om naar Harlingen te gaan, waar we ook zijn geweest, maar uiteindeli

Alweer augustus.. wat vliegt de tijd alweer voorbij! Nog 22 dagen tot de 6e verjaardag van mijn "kleine" meid. Dat "kleine" meisje die eigenlijk helemaal niet zo klein meer is, dat meisje die na de zomervakantie in groep 3 begint! Mensen hebben zo vaak tegen me gezegd "Mascha, geniet er nou maar van want voor je het weet zijn ze groot" toen dacht ik altijd van ach die heeft wat, maar het is echt zo. Je doet heel even je ogen dicht en *poef* ze hebben geen luier meer nodig, en als je denkt van nu gaat het hard *poef* mevrouw zit op de basisschool. En dat "kleine meisje" van nog maar 5 jaar en die nog maar in groep 2 zit praat met mama over verliefd zijn, trouwen en dat ze later als ze heeeeeeeel oud is mama wil worden. Komt goed meisje, eerst maar even je school afmaken, en de school daarna, en die daarna het liefst ook. Dit meisje, die al genoeg voor haar kiezen gehad heeft, en die ik tegen al het kwade en negatieve in deze wereld probeer te

Er hangen gigantisch veel grijze wolken boven mijn hoofd, maaaar er is een zonnestraaltje doorgebroken ;-) Ik heb me ingeschreven voor de opleiding managementassistent/directiesecretaresse! Een beroepsrichting wat ik zo graag wil, en zo lang. Afgelopen tijd veel research gedaan en uiteindelijk dus uitgekomen op managementassistent/directiesecretaresse. Wel een thuis opleiding, omdat ik dit het beste kan combineren met werk en privé. Hoe het nu verder met me gaat na het schrijven van mijn vorige blog ? Het gaat sinds het schrijven en plaatsen van deze blog verassend maar wel, goed met me. Het heeft me enorm goed gedaan om het van me af te schrijven, dat stuk van mijn leven te openbaren. Bewust vertel/schrijf ik natuurlijk niet alles, dit ook om mijzelf te beschermen en mijn kinderen. De vele reacties hebben mij enorm goed gedaan. Ik was zo enorm bang voor negatieve reacties, ook omdat ik me in dat stukje van mijn leven, in dat stukje verleden, vaak heel erg alleen voel. Vaak zelf

Sommige mensen noemen je zwak wanneer je praat over 'opgeven'. Anderen noemen je 'sterk'. Ik noem het "ik wil wel vechten, maar ik kan niet meer". Ondertussen is het al bijna een maand.. een maand dat ik in een 'strijd' verwikkeld ben met mijn ex. En met mezelf. Ik wil dat alles goed verloopt voor mijn kinderen, en in dit geval voor Nicolette. Ik wil dat mijn contact met haar vader zo goed mogelijk verloopt, voor haar.. want zij kan er niks aan doen. Maar hoe hard ik mijn best ook doe... het is nooit genoeg in de ogen van hem. Ik wil ook gelukkig zijn, net zoals iedereen. Mensen zeggen "ik gun het je" maar ondertussen menen ze er geen ene f*ck van. Ik heb 3 jaar lang (eigenlijk zelfs nog langer) volgens het boekje van J. geleefd... zoals hij het wou, deed ik het. Nee, ik ga geen mensen zwart praten maar de waarheid is lang genoeg verzwegen. Omdat ik me er voor schaamde, omdat het me pijn deed en nog steeds doet. De "J." in deze

Wat een verschrikkelijke week was dit. Nee, ik ga het er niet open en bloot over hebben in deze blog omdat ik gewoonweg er geen behoefte aan heb om over te praten.  Het enige wat ik kan en wil vertellen... niet alles is wat het lijkt. Ik wil er niet over praten omdat het mij te veel pijn doet, en als ik denk of vind dat ik er openlijk over wil en kan praten dan zullen jullie dit snel genoeg merken/lezen. Zijn maar een paar mensen die het weten momenteel, en bij deze paar mensen laat ik het dus eerst ook. In mijn vorige blog heb ik de nieuwschierigheid van de nieuwschierige aagjes onder ons op de proef gesteld ;-) en wie na vandaag op mijn Facebook of instagram gekeken had, had het al gezien/geweten. Iets eerder dan verwacht, zeker niet gepland maar ik kan me nu zeker eens een keer "gelukkig" noemen. En dat ondanks alles wat er momenteel speelt. Eigenlijk wouden we het nog even 'stil' houden, maar onze ouders en alle andere familie en vrienden die we het eerst zelf

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst een blog geplaatst heb. Nou moet ik ook eerlijk bekennen, dat ik het de laatste tijd behoorlijk druk heb en mijn leven chaotisch. Maar wel positief "chaotisch"... ik kan mij sinds een aantal dagen weer even oprecht gelukkig voelen. En waarom? Tja, dat hou ik liever voorlopig even voor mezelf! Dus nieuwschierige aagjes... heb geduld het wachten word op den duur vanzelf beloond! Haha Ondertussen ook aan het kijken voor een opleiding. Dat is iets wat ik al zo lang wil doen, ik wil verder met mijn leven! Niet stil blijven staan, doorgaan. Het word dan wel een thuis opleiding, dit omdat ik dat beter kan combineren met werk en thuis. Dus ook daar mee bezig, welke opleiding precies, hoe lang het gaat duren, kosten enz enz... al wel een idee wat voor opleiding natuurlijk ;-) maar niet dat ik er aan begin en er spijt van ga krijgen! Al denk ik dat niet want de opleiding die ik wil doen (secretaresse/baliemedewerker) wil ik al een ti

Zo leuk als mensen intresse in je tonen wanneer ze "je willen leren kennen", vooral als de vraag komt of ik ook hobby's heb... hobby? Ehm... ja uhh... wat vind ik nou eigenlijk leuk om te doen? 🤔 Nou, als Sophie 's avonds op bed ligt Netflix, of in de middag als ik even een momentje voor mezelf heb lezen.. bloggen... swappen/snailmail (ik hoor de meeste nu al zeggen... "what the f is dat dan?!") Wandelen met de hond, foto's maken... Okeoke, ik kan verbazingwekkend toch wel een aantal dingen opnoemen, maar een aantal dingen (lees; Netflix) is meer tijd verdrijf dan een hobby haha! Het is gewoon een feit, ik kom veel te weinig toe aan dingen die ik echt leuk vind. Tenminste wel als ik een beetje een normaal dag en nacht ritme houden wil. Want wandelen met de hond, dat moet sowieso gebeuren maar uit gemak word het vaak een rondje 'om de vijver' en foto's maken doe ik bijna elke dag wel. Is het geen foto van de hond(en) of van Sophie/Nicolett

Ik krijg veel vragen over Nicolette, waarom ze niet bij mij woont enz. In deze blog hoop ik zoveel mogelijk antwoord te geven op de vragen die ik krijg en het scheelt mij heel vaak dezelfde antwoorden geven aan mensen. Niet dat ik het niet wil, maar ik maak er geen geheim van en daarom dan ook deze blog, tot op zekere hoogte natuurlijk. Er zijn bepaalde dingen die "buitenstaanders" niet aangaat. Ik hoop dat na deze blog ik heel wat minder vragen krijg over wie, wat, waarom mbt Nicolette. Het is niet dat ik geen vragen wil beantwoorden, ik heb liever dat mensen dingen vragen ipv gaan lopen gissen, maar elke keer weer dezelfde vragen beantwoorden word toch wel een beetje vermoeiend, haha. Nicolette woont bij haar papa en zijn vriendin + haar zoon. Waarom? Nicolette haar papa heeft het volledige gezag. Dit omdat ik minderjarig was toen Nicolette geboren werd, en jeugdzorg had mij op dat moment net onder toezichtstelling gesteld tot mijn meerderjarigheid. Hierdoor wou jeug

Ik open mijn facebook en het eerste wat ik zie zijn de nieuwsberichten over opnieuw een aanslag in London. Weer 6 onschuldige slachtoffers erbij, jonge slachtoffers. De wereld waarin we leven die is simpelweg verpest. Zoveel haat en nijd in deze wereld... en in deze wereld, vol haat en nijd moeten mijn kinderen opgroeien. Sophie krijgt er gelukkig niet veel van mee, die zit op dit moment lekker haar eigen tv programma's te kijken op Disney Junior. Zo onbezorgd... terwijl er zoveel narigheid zich in deze wereld afspeelt. Terreurdaden hebben een enorme impact, op volwassenen maar ook zeker op kinderen. In de media worden vaak heftige beelden getoond die kinderen ook mee krijgen. Met je kind over terrorisme praten, hoe pak je dat nou eigenlijk aan? Ik deed vanmorgen een kleine research op het internet. Ik kwam een artikel tegen op de site van Ouders van Nu, hoe je hier het beste mee om zou kunnen gaan, maar onthoud; elk kind is anders en elk kind heeft een andere "aanpak&quo

Nicolette komt 1 weekend in de 2 weken bij mij en het klinkt wellicht heel stom.. maar echt elke keer weer vraag ik me af wat we moeten gaan doen! Morgen en maandag is Nicolette er weer (1e & 2e pinksterdag). Het dilemma genaamd; "wat gaan we dit weekend doen?" We zouden even naar de kinderboerderij kunnen gaan, maar daar komen we al zo vaak! Voor mijn gevoel af en toe te vaak . AquaZoo Leeuwarden; super leuk! Laatste keer dat we er waren toen waren er net baby aapjes geboren kunnen we gelijk zien hoe groot ze al geworden zijn  Maar bij deze 2 opties kom ik op het zelfde punt; allebeide leuk voor de kindjes (AquaZoo vind mama zelf ook nog leuk ssst) maar we komen bij beide al met zekere regelmaat doordat we op beide een abonnement hebben. Nu zat ik al op internet te kijken naar leuke uitjes hier in de buurt.. met weinig resultaat moet ik eerlijk bekennen. 2e pinksterdag zijn er weer de Campina boerderijdagen , super leuk idee! Maar toen ik ging kijken of hie

Zoveel lieve en positieve berichtjes gekregen na aanleiding van mijn eerder geplaatste blogs, dankjullie!  Het was deze week nog al een hele drukke en hectische week. Zo heb je geen werk en zo heb je te veel werk! 2 halve dagen en 1 hele dag aan het werk als receptioniste, 1 dag bij een wijnhandel en dan moest ik mijn schoonmaakwerk er nog even ergens tussen zien te stoppen. Je snapt het al, bijna niet te doen natuurlijk en daarom ook ERG blij met het feit dat we maandag vrij zijn ivm 2e pinksterdag. Mijn werk van vrijdag avond doorgeschoven naar vandaag (zaterdag), gewoonweg omdat ik anders helemaal niet meer thuis ben. Al meerdere keren de vraag gekregen deze week van verschillende mensen of ik wel aan mezelf dacht, en ook Sophie vroeg al wanneer ik weer een keertje thuis was  oeps  gelukkig is Sophie in goede handen bij opa en oma (mijn ouders), zonder hun hulp had ik het ook zeker niet gekund zoveel te werken. Het is zwaar, maar ik heb het er voor over. Uiteindelijk weet ik waar i

Hoe groot je nu misschien ook al bent, wat was het fijn om jou te zien genieten gister in het Spoorwegmuseum in Utrecht van Thomas de Trein! Een uitje waar je al een jaar lang naar hebt uitgekeken. Op de foto met Thomas en zijn vriendjes, de dikke conducteur en de machinist, "zelf" trein gereden, toneelstuk van Thomas gezien en heeeel veel treinen van binnen en buiten bekeken! ♡

Wat is het genieten deze week! We treffen het enorm met het weer! Komend weekend met m'n grote meid naar Utrecht, naar Thomas de trein samen met oma (mijn moeder). Ik kijk er zo enorm naar uit.. alleen al omdat je het er al een jaar ja jullie lezen het goed; een JAAR naar uitkijkt! Je hebt het zo dubbel en dik verdiend ♡   Lieve Sophie, Mama is zo enorm trots op jou! Je bent een lieve, mooie, gevoelige meid... je kan enorm uitbundig zijn en het andere moment ben je een meisje die wat onzeker overkomt. Je bent zo voorzichtig, soms zelfs te voorzichtig! Je hebt zoveel meer in je mars dan je denkt, je kan zoveel meer dan je denkt! De afgelopen weken zie ik pas echt in hoe dankbaar ik mag zijn om jou mama te zijn. Ik weet dat ik niet altijd de juiste keuzes gemaakt heb, maar het was ook niet altijd even gemakkelijk voor mama. Net zoals het niet altijd even makkelijk voor jou was/is. Je hebt in je korte leventje al zoveel meegemaakt, ook dingen waar ik alles behalve trots op be

Ik was 14 toen ik zwanger & bevallen was van Sophie. Veel te jong, maar over m'n hart verkrijgen een baby weg te halen met 16 weken & 3 dagen zwangerschap.. dat kon ik niet, dat was moord. Doordat ik Sophie kreeg werd ik "verplicht" volwassen te worden, mijn verantwoording te nemen. Niet altijd even makkelijk, maar ik deed mijn best. Ik heb mijn best gedaan om Sophie het beste van het beste te geven maar voor mijn gevoel heb ik hier zeker, meerdere malen in gefaald. Een week na Sophie haar 2e verjaardag kwam ik erachter zwanger te zijn van Nicolette. Ik dacht dat ik het allemaal wel kon, dat ik het allemaal wel wist. Maar met Nicolette was alles zoveel anders. Moeilijker. Ik was dan al wel genoodzaakt snel volwassen te worden toen ik zwanger was van Sophie, maar met Nicolette moest ik ook nog eens leren op mezelf te zijn. Zelf koken, je eigen huishouden etc etc. Nu ik terug kijk naar de afgelopen 6 jaar had ik zoveel dingen anders willen doen! Maar dat is ac

We gaan even terug naar 2011. Het jaar dat Sophie geboren werd, het jaar dat ik moeder werd. Een moeilijke periode op school, er was net veel gebeurd en ik was blij dat de "storm" die woedde op school eindelijk was gaan liggen. 17 januari 2011 ik weet het nog als de dag van gisteren. Mijn ongesteldheid was niet zoals het hoorde en de afgelopen maand helemaal niet geweest. Toen toch maar even een afspraak gemaakt bij de huisarts. Om 08.00 uur moest ik er zijn, dat kwam mooi uit dacht ik nog.. want het 1e uur was ik toch vrij van school. Ik moest een potje met ochtend urine mee nemen, geen idee waarom en waarvoor maar ik deed het maar gewoon. Mijn vader mee, want dan zou die me meteen af zetten bij school, hij was die dag toch vrij van zijn werk. Daar zat ik dan, niet wetende dat deze afspraak met de huisarts mijn totale leven op zijn kop zou zetten. De huisarts pakte uit een laatje een zwangerschapstest, in mezelf begon ik nog te lachen 'Wat een grap, dat kan toch n

Een vraag die vaak, heel vaak, door mijn hoofd rond spookt. Naar mate de verjaardag van Nicolette dichterbij kwam (vandaag alweer 3 jaar! Hoera!) stelde ik mezelf steeds meer vragen die 9 van de 10 keer begon met "wat als..?" Wat als ik bepaalde dingen had kunnen voorkomen? Anders had kunnen doen? Maar dat is natuurlijk allemaal makkelijk gezegd, achteraf. Achteraf gezien had ik veel stormen kunnen voorkomen ipv te trotseren, maar deze stormen hebben me wel gemaakt tot de vrouw die ik tegenwoordig ben. Nee, ik ben niet perfect. Zou ik ook nooit worden (gelukkig niet). Maar de fouten die ik gemaakt heb, daar heb ik zeker van geleerd en zou ik dan ook niet doen herhalen. In zekere zin ben ik sinds tijden weer gelukkig. En dat terwijl er genoeg dingen nog gaande zijn, dingen die mij als moeder zijnde kwetsen. Dingen die mijn moederhart keer op keer doen breken. En dan kom ik weer terug op de titel van deze blog... Wat als dingen anders gelopen waren? Had ik Nicol