Doorgaan naar hoofdcontent

Geen woorden voor

Ik open mijn facebook en het eerste wat ik zie zijn de nieuwsberichten over opnieuw een aanslag in London. Weer 6 onschuldige slachtoffers erbij, jonge slachtoffers.

De wereld waarin we leven die is simpelweg verpest. Zoveel haat en nijd in deze wereld... en in deze wereld, vol haat en nijd moeten mijn kinderen opgroeien.

Sophie krijgt er gelukkig niet veel van mee, die zit op dit moment lekker haar eigen tv programma's te kijken op Disney Junior. Zo onbezorgd... terwijl er zoveel narigheid zich in deze wereld afspeelt.

Terreurdaden hebben een enorme impact, op volwassenen maar ook zeker op kinderen. In de media worden vaak heftige beelden getoond die kinderen ook mee krijgen.

Met je kind over terrorisme praten, hoe pak je dat nou eigenlijk aan? Ik deed vanmorgen een kleine research op het internet.

Ik kwam een artikel tegen op de site van Ouders van Nu, hoe je hier het beste mee om zou kunnen gaan, maar onthoud; elk kind is anders en elk kind heeft een andere "aanpak" nodig. Elk kind gaat anders om met een bepaalde situatie. 👉 Hoe praat je met je kind over terrorisme?

Máar wat nou, als je kind bang is voor dat  nieuws?  Sophie is een zeer gevoelig kind. Ze heeft het er niet over, maar ook zij stelt vragen. Ik heb niet het idee dat Sophie "bang" is. Maar haar tot op zekere hoogte beschermen is iets wat ik zeker wel probeer. 👉 Wat als je kind bang is voor gewelddadig nieuws?

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thomas de Trein weekend

Hoe groot je nu misschien ook al bent, wat was het fijn om jou te zien genieten gister in het Spoorwegmuseum in Utrecht van Thomas de Trein! Een uitje waar je al een jaar lang naar hebt uitgekeken. Op de foto met Thomas en zijn vriendjes, de dikke conducteur en de machinist, "zelf" trein gereden, toneelstuk van Thomas gezien en heeeel veel treinen van binnen en buiten bekeken! ♡

Schip ahoy! De herfst vakantie is in zicht!

Nog even en we hebben alweer vakantie! Nou ja, Sophie... mama heeft geen vakantie, mama moet gewoon 2 dagen werken. Maar even buiten dat, toch speelt er weer de vraag "wat gaan we doen in de herfstvakantie?" Van dinsdag tot en met zondag is er bij ons in Drachten weer kermis, leuk voor een uurtje of 2 maar over het algemeen zijn we daar snel op uitgekeken gezien de kermis in Drachten elke keer weer lijkt te krimpen. Middagje naar de kinderboerderij? Mwah, komen we al zo vaak. Jaja, ik weet het... je doet het voor je kids, maar toch raakt mama er een beetje op uitgekeken (nog steeds snap ik niet dat Sophie er nog niet op uitgekeken is gezien het feit ze er sowieso al 2 keer per week i s wanneer ze op de BSO is). Bios, is een mogelijkheid, helemaal gezien het feit Sophie deze eigenlijk nog tegoed had van mij (mevrouw wou naar 'Verschrikkelijke Ikke 3' maar die dag draaide die niet meer). Zwembad, Ballorig, museum, boswandeling, koekjes/cake bakken. Okeoke, ik ben

Gevecht met mezelf

Sommige mensen noemen je zwak wanneer je praat over 'opgeven'. Anderen noemen je 'sterk'. Ik noem het "ik wil wel vechten, maar ik kan niet meer". Ondertussen is het al bijna een maand.. een maand dat ik in een 'strijd' verwikkeld ben met mijn ex. En met mezelf. Ik wil dat alles goed verloopt voor mijn kinderen, en in dit geval voor Nicolette. Ik wil dat mijn contact met haar vader zo goed mogelijk verloopt, voor haar.. want zij kan er niks aan doen. Maar hoe hard ik mijn best ook doe... het is nooit genoeg in de ogen van hem. Ik wil ook gelukkig zijn, net zoals iedereen. Mensen zeggen "ik gun het je" maar ondertussen menen ze er geen ene f*ck van. Ik heb 3 jaar lang (eigenlijk zelfs nog langer) volgens het boekje van J. geleefd... zoals hij het wou, deed ik het. Nee, ik ga geen mensen zwart praten maar de waarheid is lang genoeg verzwegen. Omdat ik me er voor schaamde, omdat het me pijn deed en nog steeds doet. De "J." in deze