My life as...

Er hangen gigantisch veel grijze wolken boven mijn hoofd, maaaar er is een zonnestraaltje doorgebroken ;-) Ik heb me ingeschreven voor de opleiding managementassistent/directiesecretaresse! Een beroepsrichting wat ik zo graag wil, en zo lang. Afgelopen tijd veel research gedaan en uiteindelijk dus uitgekomen op managementassistent/directiesecretaresse. Wel een thuis opleiding, omdat ik dit het beste kan combineren met werk en privé. Hoe het nu verder met me gaat na het schrijven van mijn vorige blog ? Het gaat sinds het schrijven en plaatsen van deze blog verassend maar wel, goed met me. Het heeft me enorm goed gedaan om het van me af te schrijven, dat stuk van mijn leven te openbaren. Bewust vertel/schrijf ik natuurlijk niet alles, dit ook om mijzelf te beschermen en mijn kinderen. De vele reacties hebben mij enorm goed gedaan. Ik was zo enorm bang voor negatieve reacties, ook omdat ik me in dat stukje van mijn leven, in dat stukje verleden, vaak heel erg alleen voel. Vaak zelf

Sommige mensen noemen je zwak wanneer je praat over 'opgeven'. Anderen noemen je 'sterk'. Ik noem het "ik wil wel vechten, maar ik kan niet meer". Ondertussen is het al bijna een maand.. een maand dat ik in een 'strijd' verwikkeld ben met mijn ex. En met mezelf. Ik wil dat alles goed verloopt voor mijn kinderen, en in dit geval voor Nicolette. Ik wil dat mijn contact met haar vader zo goed mogelijk verloopt, voor haar.. want zij kan er niks aan doen. Maar hoe hard ik mijn best ook doe... het is nooit genoeg in de ogen van hem. Ik wil ook gelukkig zijn, net zoals iedereen. Mensen zeggen "ik gun het je" maar ondertussen menen ze er geen ene f*ck van. Ik heb 3 jaar lang (eigenlijk zelfs nog langer) volgens het boekje van J. geleefd... zoals hij het wou, deed ik het. Nee, ik ga geen mensen zwart praten maar de waarheid is lang genoeg verzwegen. Omdat ik me er voor schaamde, omdat het me pijn deed en nog steeds doet. De "J." in deze

Wat een verschrikkelijke week was dit. Nee, ik ga het er niet open en bloot over hebben in deze blog omdat ik gewoonweg er geen behoefte aan heb om over te praten.  Het enige wat ik kan en wil vertellen... niet alles is wat het lijkt. Ik wil er niet over praten omdat het mij te veel pijn doet, en als ik denk of vind dat ik er openlijk over wil en kan praten dan zullen jullie dit snel genoeg merken/lezen. Zijn maar een paar mensen die het weten momenteel, en bij deze paar mensen laat ik het dus eerst ook. In mijn vorige blog heb ik de nieuwschierigheid van de nieuwschierige aagjes onder ons op de proef gesteld ;-) en wie na vandaag op mijn Facebook of instagram gekeken had, had het al gezien/geweten. Iets eerder dan verwacht, zeker niet gepland maar ik kan me nu zeker eens een keer "gelukkig" noemen. En dat ondanks alles wat er momenteel speelt. Eigenlijk wouden we het nog even 'stil' houden, maar onze ouders en alle andere familie en vrienden die we het eerst zelf

Het is alweer even geleden dat ik voor het laatst een blog geplaatst heb. Nou moet ik ook eerlijk bekennen, dat ik het de laatste tijd behoorlijk druk heb en mijn leven chaotisch. Maar wel positief "chaotisch"... ik kan mij sinds een aantal dagen weer even oprecht gelukkig voelen. En waarom? Tja, dat hou ik liever voorlopig even voor mezelf! Dus nieuwschierige aagjes... heb geduld het wachten word op den duur vanzelf beloond! Haha Ondertussen ook aan het kijken voor een opleiding. Dat is iets wat ik al zo lang wil doen, ik wil verder met mijn leven! Niet stil blijven staan, doorgaan. Het word dan wel een thuis opleiding, dit omdat ik dat beter kan combineren met werk en thuis. Dus ook daar mee bezig, welke opleiding precies, hoe lang het gaat duren, kosten enz enz... al wel een idee wat voor opleiding natuurlijk ;-) maar niet dat ik er aan begin en er spijt van ga krijgen! Al denk ik dat niet want de opleiding die ik wil doen (secretaresse/baliemedewerker) wil ik al een ti