Doorgaan naar hoofdcontent

wachten word beloond

Wat een verschrikkelijke week was dit. Nee, ik ga het er niet open en bloot over hebben in deze blog omdat ik gewoonweg er geen behoefte aan heb om over te praten.  Het enige wat ik kan en wil vertellen... niet alles is wat het lijkt. Ik wil er niet over praten omdat het mij te veel pijn doet, en als ik denk of vind dat ik er openlijk over wil en kan praten dan zullen jullie dit snel genoeg merken/lezen. Zijn maar een paar mensen die het weten momenteel, en bij deze paar mensen laat ik het dus eerst ook.

In mijn vorige blog heb ik de nieuwschierigheid van de nieuwschierige aagjes onder ons op de proef gesteld ;-) en wie na vandaag op mijn Facebook of instagram gekeken had, had het al gezien/geweten.

Iets eerder dan verwacht, zeker niet gepland maar ik kan me nu zeker eens een keer "gelukkig" noemen. En dat ondanks alles wat er momenteel speelt. Eigenlijk wouden we het nog even 'stil' houden, maar onze ouders en alle andere familie en vrienden die we het eerst zelf wouden vertellen weten het dus vonden we dat we het ook wel 'openbaar' konden maken. Of in de termen van tegenwoordig; we hebben het "Facebook official" gemaakt ;-)

Nog een paar weken en dan staat ook de zomervakantie weer voor de deur. Sophie kijkt er al weken naar uit, mama en oma wat minder haha. Mama moet in de vakantie gewoon door werken, al heeft mama wel wat uitjes op het programma staan en hetzelfde geld voor oma.
Zo heb ik van Sophie begrepen dat ze nog een dag met mama naar de dierentuin wou, dus daar gaan we ook nog maar even een dag voor inplannen (wat klinkt dit eigenlijk sneu... alsof ik helemaal geen tijd heb voor dat meisje haha, maar nee dit is allemaal in goed overleg met mijn ouders!)

Op alle stress, hoofdpijn en tranen van de afgelopen tijd kijken we maar gewoon met een positieve blik vooruit. Met een positieve blik op de toekomst komen we verder dan met een negatieve! :-)

Reacties

Populaire posts van deze blog

Thomas de Trein weekend

Hoe groot je nu misschien ook al bent, wat was het fijn om jou te zien genieten gister in het Spoorwegmuseum in Utrecht van Thomas de Trein! Een uitje waar je al een jaar lang naar hebt uitgekeken. Op de foto met Thomas en zijn vriendjes, de dikke conducteur en de machinist, "zelf" trein gereden, toneelstuk van Thomas gezien en heeeel veel treinen van binnen en buiten bekeken! ♡

Schip ahoy! De herfst vakantie is in zicht!

Nog even en we hebben alweer vakantie! Nou ja, Sophie... mama heeft geen vakantie, mama moet gewoon 2 dagen werken. Maar even buiten dat, toch speelt er weer de vraag "wat gaan we doen in de herfstvakantie?" Van dinsdag tot en met zondag is er bij ons in Drachten weer kermis, leuk voor een uurtje of 2 maar over het algemeen zijn we daar snel op uitgekeken gezien de kermis in Drachten elke keer weer lijkt te krimpen. Middagje naar de kinderboerderij? Mwah, komen we al zo vaak. Jaja, ik weet het... je doet het voor je kids, maar toch raakt mama er een beetje op uitgekeken (nog steeds snap ik niet dat Sophie er nog niet op uitgekeken is gezien het feit ze er sowieso al 2 keer per week i s wanneer ze op de BSO is). Bios, is een mogelijkheid, helemaal gezien het feit Sophie deze eigenlijk nog tegoed had van mij (mevrouw wou naar 'Verschrikkelijke Ikke 3' maar die dag draaide die niet meer). Zwembad, Ballorig, museum, boswandeling, koekjes/cake bakken. Okeoke, ik ben

Gevecht met mezelf

Sommige mensen noemen je zwak wanneer je praat over 'opgeven'. Anderen noemen je 'sterk'. Ik noem het "ik wil wel vechten, maar ik kan niet meer". Ondertussen is het al bijna een maand.. een maand dat ik in een 'strijd' verwikkeld ben met mijn ex. En met mezelf. Ik wil dat alles goed verloopt voor mijn kinderen, en in dit geval voor Nicolette. Ik wil dat mijn contact met haar vader zo goed mogelijk verloopt, voor haar.. want zij kan er niks aan doen. Maar hoe hard ik mijn best ook doe... het is nooit genoeg in de ogen van hem. Ik wil ook gelukkig zijn, net zoals iedereen. Mensen zeggen "ik gun het je" maar ondertussen menen ze er geen ene f*ck van. Ik heb 3 jaar lang (eigenlijk zelfs nog langer) volgens het boekje van J. geleefd... zoals hij het wou, deed ik het. Nee, ik ga geen mensen zwart praten maar de waarheid is lang genoeg verzwegen. Omdat ik me er voor schaamde, omdat het me pijn deed en nog steeds doet. De "J." in deze