Doorgaan naar hoofdcontent

Nicolette

Ik krijg veel vragen over Nicolette, waarom ze niet bij mij woont enz. In deze blog hoop ik zoveel mogelijk antwoord te geven op de vragen die ik krijg en het scheelt mij heel vaak dezelfde antwoorden geven aan mensen. Niet dat ik het niet wil, maar ik maak er geen geheim van en daarom dan ook deze blog, tot op zekere hoogte natuurlijk. Er zijn bepaalde dingen die "buitenstaanders" niet aangaat.

Ik hoop dat na deze blog ik heel wat minder vragen krijg over wie, wat, waarom mbt Nicolette. Het is niet dat ik geen vragen wil beantwoorden, ik heb liever dat mensen dingen vragen ipv gaan lopen gissen, maar elke keer weer dezelfde vragen beantwoorden word toch wel een beetje vermoeiend, haha.

Nicolette woont bij haar papa en zijn vriendin + haar zoon.

Waarom? Nicolette haar papa heeft het volledige gezag. Dit omdat ik minderjarig was toen Nicolette geboren werd, en jeugdzorg had mij op dat moment net onder toezichtstelling gesteld tot mijn meerderjarigheid. Hierdoor wou jeugdzorg mij dus niet meerderjarig laten verklaren, en kreeg ik de keuze mijn deel gezag aan Jeroen te geven of aan jeugdzorg. Aangezien ik op dat moment erg zeker was van onze relatie gaf ik Jeroen ook mijn deel van het gezag, waardoor hij momenteel belast is met het "volledige" gezag over Nicolette.
Krijg ik mijn "deel" van het gezag terug? Ja.. op den duur is dit wel de bedoeling. En dit gaat ook (zoveel mogelijk) in overleg met Jeroen. Hoe vaak zie ik Nicolette? We hebben een regeling met de afspraak dat ik haar 1x (een weekend) in de 2 weken heb. Maar tussendoor zie ik haar ook nog zeer regelmatig.

Het is nu ongeveer een jaar zo, dat Nicolette bij papa woont. En ja, in het begin had ik het er heel erg moeilijk mee. Maar op een gegeven moment heb ik me er bij neergelegd. Het is niet dat ik Nicolette niet mis of dat het me "geen pijn doet" meer... maar er constant mee bezig zijn maakt het er niet makkelijker op, sterker nog; het maakt het alleen maar lastiger en pijnlijker. Dus eigenlijk, had ik geen andere keuze dan doorgaan. Doorgaan met mijn leven, nemen zoals het is en er gewoon wat van maken. Genieten van de dagen dat ik mijn beide meiden bij me heb en elk moment samen koesteren.


Reacties

Populaire posts van deze blog

Thomas de Trein weekend

Hoe groot je nu misschien ook al bent, wat was het fijn om jou te zien genieten gister in het Spoorwegmuseum in Utrecht van Thomas de Trein! Een uitje waar je al een jaar lang naar hebt uitgekeken. Op de foto met Thomas en zijn vriendjes, de dikke conducteur en de machinist, "zelf" trein gereden, toneelstuk van Thomas gezien en heeeel veel treinen van binnen en buiten bekeken! ♡

Schip ahoy! De herfst vakantie is in zicht!

Nog even en we hebben alweer vakantie! Nou ja, Sophie... mama heeft geen vakantie, mama moet gewoon 2 dagen werken. Maar even buiten dat, toch speelt er weer de vraag "wat gaan we doen in de herfstvakantie?" Van dinsdag tot en met zondag is er bij ons in Drachten weer kermis, leuk voor een uurtje of 2 maar over het algemeen zijn we daar snel op uitgekeken gezien de kermis in Drachten elke keer weer lijkt te krimpen. Middagje naar de kinderboerderij? Mwah, komen we al zo vaak. Jaja, ik weet het... je doet het voor je kids, maar toch raakt mama er een beetje op uitgekeken (nog steeds snap ik niet dat Sophie er nog niet op uitgekeken is gezien het feit ze er sowieso al 2 keer per week i s wanneer ze op de BSO is). Bios, is een mogelijkheid, helemaal gezien het feit Sophie deze eigenlijk nog tegoed had van mij (mevrouw wou naar 'Verschrikkelijke Ikke 3' maar die dag draaide die niet meer). Zwembad, Ballorig, museum, boswandeling, koekjes/cake bakken. Okeoke, ik ben

Gevecht met mezelf

Sommige mensen noemen je zwak wanneer je praat over 'opgeven'. Anderen noemen je 'sterk'. Ik noem het "ik wil wel vechten, maar ik kan niet meer". Ondertussen is het al bijna een maand.. een maand dat ik in een 'strijd' verwikkeld ben met mijn ex. En met mezelf. Ik wil dat alles goed verloopt voor mijn kinderen, en in dit geval voor Nicolette. Ik wil dat mijn contact met haar vader zo goed mogelijk verloopt, voor haar.. want zij kan er niks aan doen. Maar hoe hard ik mijn best ook doe... het is nooit genoeg in de ogen van hem. Ik wil ook gelukkig zijn, net zoals iedereen. Mensen zeggen "ik gun het je" maar ondertussen menen ze er geen ene f*ck van. Ik heb 3 jaar lang (eigenlijk zelfs nog langer) volgens het boekje van J. geleefd... zoals hij het wou, deed ik het. Nee, ik ga geen mensen zwart praten maar de waarheid is lang genoeg verzwegen. Omdat ik me er voor schaamde, omdat het me pijn deed en nog steeds doet. De "J." in deze