Ik was 14 toen ik zwanger & bevallen was van Sophie. Veel te jong, maar over m'n hart verkrijgen een baby weg te halen met 16 weken & 3 dagen zwangerschap.. dat kon ik niet, dat was moord.
Doordat ik Sophie kreeg werd ik "verplicht" volwassen te worden, mijn verantwoording te nemen.
Niet altijd even makkelijk, maar ik deed mijn best. Ik heb mijn best gedaan om Sophie het beste van het beste te geven maar voor mijn gevoel heb ik hier zeker, meerdere malen in gefaald.
Een week na Sophie haar 2e verjaardag kwam ik erachter zwanger te zijn van Nicolette. Ik dacht dat ik het allemaal wel kon, dat ik het allemaal wel wist.
Maar met Nicolette was alles zoveel anders. Moeilijker.
Ik was dan al wel genoodzaakt snel volwassen te worden toen ik zwanger was van Sophie, maar met Nicolette moest ik ook nog eens leren op mezelf te zijn. Zelf koken, je eigen huishouden etc etc.
Nu ik terug kijk naar de afgelopen 6 jaar had ik zoveel dingen anders willen doen! Maar dat is achteraf, en achteraf kun je er alleen maar van leren en je best doen om dezelfde fout niet nogmaals te maken.
Nicolette die woont bij haar papa, en dat zou na verwachting ook zo blijven. Daarom zijn Sophie en ik nu samen druk op zoek naar een huisje.. ♡ ons eigen leven opbouwen & dit zou vast wel niet altijd even makkelijk zijn maar ik heb het er voor over. Ik heb grotendeels door mijn eigen schuld, door mijn eigen fouten, al te veel van die meid moeten missen. En ja, van Nicolette mis ik nu ook gigantisch veel. En dat doet me soms ook meer pijn dat ik laat zien en/of merken, maar langzaam aan.. hoe stom het ook klinkt, is het gaan wennen m'n beide prinsesjes niet bij te hebben. Op de dagen dat ik het wel heb geniet ik dubbel zo veel van ze ♡.
De afgelopen jaren waren moeilijk en zwaar, maar het heeft me wel gemaakt tot de vrouw ik tegenwoordig ben.
Reacties
Een reactie posten